ÜSTÜNDEN SENELER GEÇMEDİ

SELAM DEĞERLİ OKURUM,
bugün yine yeni yeniden beraberiz işte...
özlendiğimi umarak yazıyorum bu yazıları tabii...umut fakirin ekmeği demişler:)


Kovid 19 salgını bitmeli artık diye umut ederekten ve hatta hayıflanaraktan bir merhaba sizlere...

bizi evlere hapseden bu salgının üstünden seneler geçmedi ki...
alıştık.

tembelliğe alıştık mesela...

yavaşlığa,

hamur işleri yapmaya,

salaş olmaya,

evdeysek tabii, çalışan kesimi tenzih ederim tabii...

sakinleştik bir de az da olsa iş hayatının keşmekeşinden uzaklaşalı...

 bana trafikten uzak kalmak yaradı,

her ne kadar rüyamda araba sürdüğüm

yolculuk yaptığım günler olsa da...

bu tezatlık da mevcut yani....

TÜM DÜNYADA salgının acıları dinmedi daha...
kolay alışıyor dense de...
on binler öldü! demesi kolay...her biri bir dünya olan insanları kaybettik  Dünya olarak...


Başbakanlar, prensler de corona kaptı işte...
asil -zengin-fakir ayırımı yapmadı bu salgın...ama tabii atlatma evresinde hastalığı yine varlıklılar şanslıydı, kendimizi kandırmayalım değil mi efendim.

e sonra ne oldu, bizler geri çekildik sahneden,
bozduğumuz
paramparça ettiğimiz bu dünya düzeni bize küstü adeta...

Doğa kendini yenilemeye başladı,
bir çok ülkede yabani hayvanlar şehre indi...Hindistan, Avustralya...vs. Filler şehir yolunda gezer olmuştu ki hadi hooop normalleşelim dediler, salgının belli kriterlere göre gerilediği duyuruldu zira.

Evet çok şükür...

ama aklım kararlarda...Alışveriş merkezlerinin tekrar açılması mesela...

tereddütlüyüm...
kuaförler de 11 Mayıstan itibaren işe başlayacak, tabii gerekli...kimsenin yuvası yıkılması, maddiyatı maneviyatı da sarsılmasın tabii...zor iş yönetici olmak bu salgın esnasında vesselam.

Sadece günlük kazancıyla evine ekmek götürenlerin olduğu bir dünyada
elektrik-su-kira- besin derken onlarca ihtiyacı karşılamaya çalışan aileler varken salgın sebebiyle maddi manevi hasar gören büyük bir çoğunluk varken...

üstelik bayram geliyorken...


gerçi anneler gününde on dakika  bile olsa ana evini ziyaret edebileceğiz tabii şükür...
annemi özledim en çok ben...babamı annemden çok görüyorum sanki,  rüyamda.
Nasıl oluyor da milisaniyede görülen rüyam bile babama duyduğum özlemi giderebiliyor şaşıp kalıyorum...bu da bilinçaltımızın bir oyunu olsa gerek.

gün geçtikçe alışma kabiliyetimiz artıyor
ama bunun da bir pik noktası ve düşüşü var, nitekim yılmak da mümkün...

evet dışarısı tehlikeli,
evet evlerimiz daha güvenli,  bu harika bir duygu...ama evde huzur?
ödenenmemiş faturalar, yatırılamamış banka kredi kartları borçları...
hepsinin ötesi bazen hepimizi basan sıkıştırılmışlık -kapatılmışlık hissiii....
bana olmuyor demeyin vallahi de inanamam:)
geçecek bu günler de canlarım, buna inanalım...
İnsan oğlu her başına gelen durumu kalıcı sanarmış;
zenginse zenginliğini,
fakirse fakirliğini...mutluysa mutluluğunu, dertliyse dertlerini kalıcı sanarmış...
SANMAYIN SİZ....

üstünden seneler geçmedi ama alıştık sanki karantinaya...eskisi kadar koymuyor....
gerçi benim gibi  kuralcılardan çok kuralı sürekli esnetmeye çalışanlarda var elbette bu süreçte.
insanoğlu çeşit çeşit işte, ama bu çeşitlilik karşıdakinin sağlıklı olma hakkını elinden almaya gitmemeli...

kurallar değil esnetilen, süreç canlarım...nolur unutmayın...
aman canım bir günden ne çıkar demeyiniz,
bizim o bir gün-cük deyip azımsadığımız zamana
KELEBEK BİR ÖMÜR DİYOR...
sevgilerimle kalın efendim...






GÜNÜN KARİKATÜRÜ

GÜNÜN ŞARKISI

https://www.youtube.com/watch?v=D8If5Cc02ms


sizlere hediyem olsun....ÖZGÜN bey söylesin en özgününden:)
görüşmek üzere...
birbirini görmezken aynı yerde birleşen gözler gibiyiz şu dünyada...
salgın da bayram da,
acılar da her birimizi-en asosyalimiz de dahil- etkiliyor diyerek konuyu bağlıyorum...
Meleğiniz   SAĞLIKLI GÜNLER DİLER